อุบัติรักทางสัญจร ภาค 1 (นิยายเพศที่3)

                     อุบัติรักทางสัญจร  หมอเน-ธาราเขต...

ความลับในใจคนเขียน (สิ่งพิเศษของนิยายเรื่องนี้)

เป็นนิยายที่แต่งยากที่สุด รักมากที่สุด คาดหวังการตอบรับมากที่สุด และตั้งใจที่สุด ที่จะได้เห็นมันออกมาดีกว่าเรื่องอื่นๆ ความสำคัญอยู่ที่ตัวละคร คือ "นางเอกของเรื่องเป็นหมอ" และ "พระเอกเป็นนักแต่งเพลง" ที่เขียนจากคาแรคเตอร์ของคุณหมอ(ผู้หญิงคนหนึ่ง) ที่ผมเคยรู้จักและศรัทธาในตัวเธอ ผมจึงทั้งรักทั้งหวงนิยายเรื่องนี้มากที่สุด และยังใส่เพลงประกอบนิยาย ที่ผมแต่งเองทั้งหมด โดยเขียนเนื้อเพลงขึ้นด้วยหัวใจและน้ำหล่อเลี้ยงที่มาจากความทรงจำที่ดีล้วนๆ...

ธีมนิยายในยุค 80-90 ใช้สำนวนในการบรรยายแบบยุค 70 และสำนวนแบบทันสมัย (ใช้เพลงประกอบยุค 80)
 

เรทนิยาย  รักสุขซึ้ง 50%  ความเศร้า 30%  บู๊แอ๊คชั่น 5%  คอมเมดี้ 10%  อีโรติค 5%
(ของแถมเพิ่มสีสันใส่แฟนตาซีอีก 10% ช่วงท้ายเรื่อง)
 

นวนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเพลงในแนวที่อบอุ่นๆ หวานๆ

     
 

ตอนนี้มีปัญหากับการตั้งชื่อเรื่องมากเลยครับ เพราะนิยายเรื่องนี้แต่งยาก จะมีภาค 2 คือภาคต่อ ซึ่งจะละเอียดและซับซ้อนมากขึ้นไปอีก เลยทำให้คิดชื่อเรื่องได้ยากตามไปด้วย ใครคิดชื่อเรื่องดีๆ แจ่มๆ ได้ เสนอมาได้เลยครับ เผื่อโดนใจคนเขียน....
 

เป็นผลงานที่ผมรักมากที่สุดในชีวิตการเป็นนักเขียน เพราะเป็นนิยายที่แต่งยากมากๆ หาข้อมูลเยอะมาก และใช้หัวใจแต่งล้วนๆ เนื่องจากเป็นงานเขียนชิ้นแรก และเป็นงานอนุสรณ์ ที่ผมตั้งใจแต่งให้เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยรู้จัก เพราะต้องการให้ออกมาดีที่สุด

อารัมบท :
ปฎิหารย์ความรักลึกซึ้งกินใจ ของหมอสาวคนสวยแห่งโรงพยาบาลรัฐ แพทย์หญิงเนติยา คงแสงเทียน กับเขตธารา ครูสอนดนตรีพเนจร...

อุบัติเหตุในครั้งนั้นทำให้เธอและเขาไม่ได้พบกันอีกเลย จึงต้องอาศัยสายน้ำแห่งกาลเวลา เป็นตัวเชื่อม...แล้วโชคชะตาก็ทำให้ทั้งคู่ได้มีโอกาศใช้ชีวิตอยู่ใกล้กันพร้อมกับการเรียนรู้ในคนที่ใช่ของกันและกัน จึงทำให้ค้่นพบอีกว่า แท้ที่จริงแล้วทั้งสองนั้นมีความผูกพันกันมาแต่อดีตชาติ...แต่เรื่องราวในอดีตของทั้งคู่นั้นมีความเป็นมาที่ซับซ้อนและดำเนินไปอย่างไร ..พรหมลิขิตแห่งรักแท้มีจริงหรือไม่ จะสมหวังหรือลงเอยอย่า่งไรโปรดติดตาม.....

         

甜蜜蜜
เถียนมีมี่ นี้ แปลว่า หวาน-สดใส ชวนติดใจ ยิ้มของเธอ เลอเลิศหวาน...
ราวดอกไม้ ภายใต้ลม ผลิเบิกบาน งามละลาน กาลหนึ่งเอย เคยเห็นมา...
   ที่ไหนหนอ ขอใคร่ถาม ยามได้เห็น  งามสวยเด่น เจนจิตเชย ประจักษา....
  พลันคิดได้ อยู่ในฝัน ทันติดตา เธอนี่นา มากับฝัน ของฉันเอง....

คำซึ้่งๆ ในเรื่อง :  "เท่าที่ป้ารู้จักมา ธาราของป้าเป็นคนดี เขาเป็นเด็กดี ไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใคร ป้าจำวันสุดท้ายที่ป้าเห็นเขาได้ ธารามาบอกป้าว่า เขาคิดถึงป้่า อยากจะอยู่คุยกับป้าไปนานๆ อยากให้ป้ากอดเขานานๆ แต่วันนั้นหน้าตาเขาดูเศร้า หม่นหมองผิดไป  ป้ามีลางสังหรณ์ว่่า ต้องมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเขาแน่ๆ...."

ต้องขออภัยที่การปรับปรุงนวนิยาย อาจต้องทำให้คอมเม้นท์ของผู้อ่านหายไปเยอะ เนื่องจากผมเซฟข้อความเก่าไม่ทันครับ เรามาเริ่มอ่านกันใหม่ เม้นท์กันใหม่นะครับ ขอบพระคุณครับ....

 

เพลงประกอบนิยายที่คัดเลือกมาใช้ในเรื่องนี้ /
เพลงที่นำมาลง จะเป็นการสื่อถึงเนื้อหาคร่าวๆ ที่เขียน/